Back

Nu te zien | Ploegendienst 2

Periphery Center & Girls Like Us

We laten het traditionele idee van een tentoonstelling met begin- en eindpunt los. In plaats daarvan organiseren we Ploegendiensten van kunstenaars, schrijvers en collectieven.

Ieder seizoen komt daar een Samenscholingsweek van, waarin activiteiten gebundeld worden tot een uitbundig geheel van artistiek en sociaal experiment. We werken voor dit programma samen met kunstcollectief Sunflower Soup en curator Lenn Cox. De tweede Samenscholingsweek vond plaats in de week van 21-29 juni. De resultaten van deze tweede Ploegendienst en Samenscholing zijn nog te zien tot halverwege september.

Ploegendienst 2 | Periphery Center & Girls Like Us
Werkperiode: April/mei/juni 2025
Lente Samenscholing: 21 - 29 juni 2025
Te bezoeken: 30 juni t/m 5 september 2025

Over de Ploegendienst

Collectief Periphery Center onderzocht tijdens hun residentie (Ploegendienst) hoe het collectief een plek kan zijn waar ruimte is voor ideeën, verlangens en ontmoetingen binnen het huidige sociale en politieke landschap. Spiralend rondom de vraag welke omstandigheden collectieven mogelijk maken en hoe dit net als het lichaam veranderlijk is: het kan transformeren, ouder worden en andere behoeften ontwikkelen.

Periphery Center nodigde publiceerderscollectief Girls Like Us uit om vanuit hun jarenlange ervaring samen met hen dit proces te verdiepen en gezamenlijk toe te werken naar een publieke workshopping sweatpants sessie op zondag 29 juni. Lees meer over deze sessie FROM THE MARGIN TO THE SEAM in het programma.

Tijdens hun werkperiode bij Plaatsmaken onderzochten Jeanine van Berkel, Yusser al Obaidi, Yessica Deira en Pelumi Adejumo van Periphery Center wat het betekent om collectief te werken. Geworteld in gedeelde diasporische ervaringen schreven ze, speelden ze en experimenteerden ze met cyanotype, zeefdruk en grafisch ontwerp. Het werken met zeefdruk en afdrukken werd voor hen een reis van terugkeer, een herhaling, een beweging tussen aanwezigheid en verdwijnen. Elke afdruk draagt een echo van iets dat ooit was, maar nooit op exact dezelfde manier terugkomt. De vervaging van pigment en het ritme van de lagen roepen herinneringen op aan een land, een plek, een tijd. Vervaagd, en telkens opnieuw opduikend. In de Yoruba-cultuur is indigo de kleur van liefde. De patronen en vormen in de ruimte verwijzen naar traditionele indigoverftechnieken uit de Nigeriaanse textieltraditie. Indigo was ooit zowel een heilig materiaal als een vorm van ruilmiddel en droeg een diepe culturele betekenis. Via symbolische motieven en patronen ontstond een visuele taal, waarmee boodschappen op kleding werden overgebracht en status en verbondenheid tussen mensen werden uitgedrukt.

De samenwerking van Periphery Center is tastbaar aanwezig in het werk: de een begint, een ander houdt het raster vast, iemand anders voltooit de lijn of vult de kleur in. Het werk beweegt van hand tot hand, zoals herinneringen: gedeeld, verschoven, gedragen. Fonetische overeenkomsten tussen talen vormen poëtische bruggen tussen culturen. Door de ruimte heen wordt er verwezen naar het woord vluchteling/gast in zowel het Arabisch (Laje’ [لاجئ]) als het Yoruba (Àlejò). Geïnspireerd door de wortelstructuur van de Arabische taal vind je motieven die zijn afgeleid van de wortel ل ج ء (l-j-ʔ) – 1. gerelateerd aan toevlucht afgedrukt op geruite plastic tassen. Beïnvloed door denkers als Édouard Glissant gingen zij in gesprek over wat het betekent om ergens vandaan te komen waar je toch altijd een gast blijft. Altijd arriverend, altijd terugkerend. Hoe die beweging, na verloop van tijd, misschien een vorm van verankering kan worden in plaats van rouw.

De kleur blauw verwijst naar meer dan alleen nostalgie of traditie. Hun beeldtaal is geïnspireerd door de vervaagde affiches van oude reisbureaus. Ooit helder van kleur, nu uitgewist door de tijd. Periphery Center laat zich inspireren door de ontwerp- en beeldculturen uit het mondiale zuiden, esthetieken die binnen het westerse modernisme vaak worden afgedaan als kitsch of amateuristisch. Hier worden deze visuele talen, net als de vele talen onder hun tong, gevierd en opnieuw verbeeld als Diasporic Vernacular Design: gelaagd, hybride en krachtig.

Ga zitten, beste vreemdeling.
Blijf even.

Deze werkperiode (Ploegendienst) is onderdeel van het programmaTime Out / Tune In dat programmamaker Lenn Cox heeft samengesteld rond het gemeenschappelijke huishouden van Plaatsmaken. Time Out / Tune Inverbindt de cyclische aard van tijd en haar seizoenen, met een oproep tot vertraging! Het programma onderzoekt met verschillende generaties hoe we ons samen kunnen organiseren, wat we van elkaar kunnen leren en wat er op het spel staat in het culturele veld en daarbuiten. Dansend door gekozen families, zielsverwanten en voorouderlijke zaken. Lees meer over het programma op de website van Plaatsmaken.
Lees hier meer over het programma Time Out / Tune In.

Over de deelnemers

Periphery Center is een opkomend collectief voor kunst en geza­menlijke studie. Hier plaatsen we de marge centraal als de bron van een tegen-hegemonisch discours, dat zich niet alleen uit in woor­den, maar ook in de manier waarop we zijn en leven.* Hier komen we samen om elkaar te inspireren en de werkelijkheid te creëren die we dromen, door middel van het maken van boeken, grafisch ontwerp, publicaties, curatie, kunst en schrijven. Periphery Center is gevestigd in Rotterdam en bestaat uit Leana Boven, Pelumi Adejumo, Yusser Al Obaidi, Jeanine van Berkel en Yessica Deira.

* bell hooks, “Marginality as site of resistance”

Girls Like Us is een queer feministisch magazine gemaakt door en met een steeds uitbreidende gemeenschap van queers van alle kanten van het spectrum binnen de kunst, cultuur en activisme. Het tijdschrift werd opgericht door Jessica Gysel. Het mengt poli­tiek met plezier en brengt collaboratieve routes in kaart naar een niet-patriarchaat. Om actief een gemeenschap op te bouwen organi­seert Girls Like Us ook evenementen, variërend van filmvertoningen, tentoonstellingen, gesprekken, workshops, presentaties, tijdelijke winkels en feestjes. Katja Mater is betrokken als redacteur.

Lenn Cox
Lenn Cox is een community organizer, kunstenaar, educator en programmamaker. Ze onderzoekt solidaire economieën door zich onder te dompelen in zelfgeorganiseerde leer-werk-leefomgevingen, velen met een ecofeministisch en queer hart. Ze gebruikt kleding en navigatiekaartjes om de uitwisselingen en verhalen die ze verzamelt mee te nemen. Lenn initieert samenkomsten die collectief leren mogelijk maken. Een doorlopend onderzoek naar hoe we ons organiseren, wat we van elkaar kunnen leren en wat er op het spel staat in het culturele veld en daarbuiten.