De werken zijn te koop. Volledige opbrengst gaat naar het goede doel.

DAYS is een serie linodrukken met een oplage van 470. Dit getal staat voor het aantal dagen sinds 7 oktober 2023 tot het “staakt-het-vuren” eerder dit jaar en is symbolisch omdat het immense leed en de vernietiging, die daarvoor al aanwezig was, nog altijd voortduurt. Afgebeeld zijn kinderhanden die een peace-teken maken - een simpel, universeel gebaar dat spreekt zonder uitleg. In het papier zitten soms gaten, mist inkt, sporen van wat er niet meer is. De handen hangen als een aanwezigheid en afwezigheid tegelijk. Ze zijn talloos, maar elk uniek.

De werken zijn gedoneerd aan Art Collective For Peace, de opbrengst gaat naar Hope Foundation, een stichting die zich richt op de ontwikkeling van kinderen in conflictgebieden met een focus op kinderen met trauma’s en beperkingen. Hope gebruikt kunst en spel om dit te bereiken.

Het werk van Willemijn Theisens (1982) is een mengsel van activisme en contemplatie. Op momenten is het hard en pijnlijk, op andere stil en fragiel. Door te werken met bijvoorbeeld menstruatiebloed, parels, koemelk, botten, zilver en borduurwerk, spreekt het werk direct vanuit het materiaal van de werkelijkheid. Het draait om vrouwelijkheid, kwetsbaarheid, schoonheid en verdriet, maar ook de continue machteloosheid van dieren-en mensenleed staat centraal.

DAYS linoprints

Er staan in april en mei weer nieuwe workshops op de planning.

Altijd al willen leren zeefdrukken of etsen? Of wil je je techniek weer even opfrissen? Voor de volgende workshops kun je je nog inschrijven:

Donderdag 10 april: Avondworkshop Monoprint
Vrijdag 25 april: Beginnersworkshop zeefdruk
Zaterdag 3 mei: Workshop Pinhole Fotografie
Vrijdag 16 mei: Workshop Toyobo
Vrijdag 16 mei: Workshop boekbinden
Zondag 18 mei: Workshop etsen

Lees hier meer over de workshops en hoe je je kunt aanmelden.

Workshops april & mei

Zevenblad is een magazine voor poëzie en beeldende kunst, dat twee keer per jaar verschijnt. 

Met Zevenblad refereren we direct aan de geschiedenis van Plaatsmaken als uitgeverij, en omarmen we tegelijkertijd experiment en multidisciplinariteit. We geloven sterk in het samenkomen van verschillende talen.  Het blad verschijnt twee keer per jaar en wordt feestelijk gepresenteerd met een programma vol poëzie.

Zevenblad#7 met gedichten van Arno Kramer, Antoin Lender, Inge Winter, Ellen Boersma, Roelof Schipper, Jasper van den Broek, Paul Rigolle en Norbert de Beule. Voor de beeldbijdragen zijn Femke Vindevogel, Barbara Polderman, Frans van Tartwijk, Emily Kocken, Miyuki Okuyama, Albert van der Weide en Angeline Lips verantwoordelijk. De vormgeving is gedaan door Camille Cilja Caspersen van Werkplaats Typografie/ArtEZ.

Zevenblad#6 met poëzie van Anke van Oostveen, Roelof Schipper, Willem van Zadelhoff, Frank Pollet en Corie Grootendorst. Het beeld is afkomstig van Geer van der Klugt, Sunflower Soup, Tonni van Sommeren, Bert Scholten en Paul Louis van den Bergh.

Zevenblad#5 met gedichten van Ellen Boersma, Tina van Baren, Lieke Gorter, Corie Grootendorst, Annet Zaagsma, Antoin Lender en Rick Kewal Gademann. Het beeld is afkomstig van Anne Geene, Aldwin Lehr, Melanie Bosboom, Wilfried Nijhof en Ellen Fleich Gracia. 

Zevenblad#4 is een weerslag van het project Altered Breath in taal en beeld. Poëzie van Ananda Serné, Dorien de Wit, Hannah van Binsbergen en Vicky Francke met beeldbijdragen van Marijn van Kreij, Astrid Nobel, Bernice Nauta en Muge Yilmaz

Zevenblad#3 met poëzie van Astrid Arns, Maud Nass, Margreet Tjalsma en Annet Zaagsma. En de beeldbijdragen zijn van Mirjam Kuitenbrouwer, Guusje de Bruin, Marieke Noort, Patty Struik, Melle Mijnhardt, Corine Aalvanger, Lydia Wierenga, Carel Lanters, Lenneke van der Goot, Anne Schoemaker en Karin van Pinxteren. 

Zevenblad#2 met poëzie van Willem van Zadelhoff, Marije Langelaar, Maarten Buser, Moeckbert, Ralph Dassen, Méland Langeveld en Nancy de Graaf. De beeldbijdragen zijn afkomstig van Wija de Boer, Joanneke Jouwsma, Astrid Polman, Wim Salki en Floor Martens.

Zevenblad#1 met poëzie van Tijs van Bragt, Moeckbert, Arno Kramer, Edwin Fagel en Geert van de Ven. De beeldbijdragen zijn van Tamara Kho, Carin Unverzagt, Erik Odijk, Remco Dikken, Choi Wong, Koen Kievits, Frederique van Domburg, Rozemarijn Westerink, PJ Roggeband en Elisabeth Vuez.

0-nummer met poëzie van de collectiefdichters en beeldbijdragen van Hester Louter, Hester Vis, Marten Hendriks en Anand Mahabier.

Abonnement op Zevenblad (jaarlijks 2 exemplaren):
- €18,50 (excl. verzending) per jaar
- €26 (incl. verzending) per jaar

Zevenblad

In de vitrine die voor het Paleis van Justitie in Arnhem staat programmeert Plaatsmaken sinds een aantal jaar actuele beeldende kunst. Dit vanuit de gedachte dat het tegenkomen van kunst op onverwachte plekken een extra glans aan je dag kan geven.

Vanaf 17 februari te zien in de vitrine: Sam Zanardo

Sam Zanardo is een interdisciplinair kunstenaar en facilitator van inclusiviteit. Hun werk onderzoekt het lichaam als een plek van relaties, waar affectie, het alledaagse heilige en hedendaagse technologie elkaar kruisen.
Deze verzameling werken maakt deel uit van Sam's doorlopende onderzoek naar folklore, rituelen en magie in Zuid-Italië. Geïnspireerd door de visuele representaties van katholieke heiligheid en vrouwelijke martelaarschap — waar vrouwenlichamen vaak werden onderzocht of ontleed als bewijs van hun heiligheid — bestudeert Sam de veranderende betekenissen die aan het lichaam worden toegekend. Hun werk gaat in op thema's zoals voyeurisme, dissectie en het spektakel van lijden, en reflecteert op systemisch geweld, gender en identiteit.

Vaak plaatst Sam deze historische verwijzingen naast familiearchieven en zelfportretten, en verweeft zo meerdere verhalen die de tegenstrijdigheden van pijn, plezier en transformatie belichamen, inherent aan de menselijke ervaring.
Deze installatie dient ook als een herinnering — een requiem — voor Giulia Cecchettin, die op 11 november 2023 werd vermoord. Haar dood is een van de talloze gevallen van feminicide, een systemische en diepgewortelde vorm van gendergerelateerd geweld die nog steeds grotendeels niet erkend wordt.

In samenwerking met de afdeling BEAR (Fine Art) van ArtEZ krijgen (ex)studenten de gelegenheid een voorstel in te dienen voor de vitrine. Dit is voor beide partijen goed: jonge kunstenaars doen ervaring op met exposeren en Plaatsmaken is zo verzekerd van het programmeren van jong talent direct vanaf de academie.

De Uitspraak

Twee keer per jaar brengt Plaatsmaken het magazine Zevenblad uit met poëzie en beeldende kunst bijdragen. Voor de achtste editie van Zevenblad kan nu poëzie en beeld worden ingezonden.

Er is geen thema, de redactie selecteert na een Open Call uit de inzendingen een samenhangend geheel. Werkplaats Typografie verzorgt de vormgeving. Het nieuwe nummer van Zevenblad verschijnt in juni in een oplage van 100 stuks. Deadline inzenden is 14 april. Stuur je werk naar uitgeverij@plaatsmaken.nl.

Bij een nieuw abonnement krijg je nu twee eerdere nummers naar keuze (indien beschikbaar) van Zevenblad als welkomstgeschenk. Een jaarabonnement (voor twee nummers) kost €26 inclusief verzending. Bestellen kan via de webshop of door een mailtje te sturen naar info@plaatsmaken.nl.

Zevenblad #8

Vrijdag 14 maart om 19.30u: We sluiten de tentoonstelling af met een artist talk, toegang is gratis.

TLP-DEF-2.mp4

Op vrijdag 14 maart is de finissage van tentoonstelling The Living Print. 

We sluiten de tentoonstelling af met een artist talk over het verloop van de verschillende werkprocessen en hoe de werken zich verhouden tot de landschappen waar ze uit zijn voortgekomen. Wanneer is er sprake van toe-eigening en extractie in een kunstpraktijk en wat zijn manieren om hier eerlijk mee om te gaan?

Vier kunstenaars hebben geëxperimenteerd in onze werkplaatsen met natuurlijke materialen waarmee ze drukwerk realiseerden. In hun werk zijn echter ook referenties te vinden aan het alom aanwezige AI en de immense hoeveelheden afval die in de natuur achterblijven. Schrijver Lucie Fortuin volgde de kunstenaars in hun werkproces en schreef een overkoepelende tekst. 


---------------------------------------------------


in the present tense, in the present tense.

- Ursula K. Le Guin, fragment uit ‘Infinitive’ -


Curator: Astrid Nobel
Kunstenaars: Arvo Leo, masharu & Olga Ganzha, Ratu R. Saraswati
Schrijver: Lucie Fortuin

Een tentoonstelling over de wereld tussen onszelf en de levende natuur, die overdraagbaar wordt door woorden en beelden. Enerzijds is er interactie en herkenning, zoals omschreven in bovenstaande regels van Le Guin. Anderzijds leidt verlies van biodiversiteit en levende landschappen door kolonialisme en kapitalisme tot gewaarwordingen die formele namen krijgen zoals landschapspijn en solastalgie of het vormen van definities zoals ecocide. Op welke manieren gaan referenties aan de natuur en materialen die eraan zijn onttrokken binnen een kunstenaarspraktijk samen met een verantwoordelijkheid naar de levende wereld waarnaar het verwijst en ontstaan ook hier nieuwe vormen, nieuwe manieren van werken? 

Vier kunstenaars, inclusief een duo, experimenteren in onze werkplaatsen met natuurlijke materialen waarmee ze drukwerk realiseren. In hun werk zijn referenties te vinden aan kolonialisme, ai en het foerageren naar materialen. Schrijver Lucie Fortuin volgt de kunstenaars in hun werkproces en schrijft een overkoepelende tekst.

Vrijdag 17 januari om 17.00u | opening
Vrijdag 24 januari van 16.00 - 18.00u | workshop door masharu en Olga Ganzha, gratis entree
Vrijdag 14 maart om 19.30u | Finissage met Artist talk (toegang is gratis)

Finissage The Living Print

Locatie
Vitrine Paleis van Justitie
Walburgstraat 2-4
6811 CD Arnhem

Nu te zien in de vitrine: Milan van der Stouw

Milan van der Stouw is vorig jaar afgestudeerd aan BEAR Artez. Als je zijn werk zou moeten omschrijven, is het zoiets als ‘vaag maar toch aantrekkelijk verhaal over chaos’. De kunstenaar verzamelt graag divers materiaal en laat dit op intuïtieve wijze leiden tot nieuw werk. Voegt toe, haalt weg, herstelt, zoekt nieuwe betekenissen. Voor de vitrine van het paleis van Justitie zal hij ook deze werkwijze hanteren waarin ter plekke verzameld materiaal de basis vormt van wat er te zien is.

In samenwerking met de afdeling BEAR (Fine Art) van ArtEZ krijgen (ex)studenten de gelegenheid een voorstel in te dienen voor de vitrine. Dit is voor beide partijen goed: jonge kunstenaars doen ervaring op met exposeren en Plaatsmaken is zo verzekerd van het programmeren van jong talent direct vanaf de academie.

Het begin van onze nieuwe beleidsperiode (2025- 2028) valt samen met de start van de vierjarige ondersteuning vanuit de regeling Kunstpodium Basis door het Mondriaan Fonds. We zullen in de komende vier jaar inzetten op artistiek inhoudelijke ontwikkeling, verduurzaming, collectiviteit en verbinding.  

In 2025 starten we met een experimenteel programma voorgesteld door kunstenaarscollectief Sunflower Soup en Lenn Cox. Hierin is volop ruimte voor kunstenaars om zowel hun eigen werk te ontwikkelen als ook onderdeel te zijn van een groeiende gemeenschap, die vragen stelt over auteurschap en makerschap, gemeenschappelijkheid en de relevantie van kunst en edities. Voor onze kleinschalige educatieprojecten werken we samen met Hospitalityclub. In de werkplaatsen zetten we vol in op verduurzaming van processen en omarmen we experiment.

Onze faciliteiten worden in het programma 2025-2028 ingezet, bevraagd en geïnnoveerd. Er worden daarbij in het heden kleine, aanstekelijke vonken uit de activistische jaren tachtig - de periode waarin Plaatsmaken is ontstaan - tot gloeien gebracht.

Nieuw beleidsplan

In Arnhem bestaat sinds 2012 een Platform waarin alle professionele beeldende kunstinstellingen uit Arnhem vertegenwoordigd zijn.

POST, Museum Arnhem, Galerie in de Kerkstraat, Zijlstra Galerij, Kuntwerkplaats Arnhem, Scarabee, De Hangar, Plaatsmaken, toART, Kunstcollectie Rijnstate, Scarabee, Collectie De Groen, 171project.space, KunstRadar, HUB, galerie-gang, Collectief Koppig, Omstand, Sonsbeek Internationaal, De Transformatie.

De groep leden is geen statisch geheel, nieuwe initiatieven worden snel opgespoord en direct uitgenodigd om aan te sluiten. Juist deze groep, vaak jonge, organisatoren bepalen voor een belangrijk deel het bijzondere landschap van de beeldende kunst.

Het platform hangt juridisch en organisatorisch onder Plaatsmaken. Stichting Productiehuis Plaatsmaken is initiatiefnemer en opdrachtgever voor het programma en daarmee inhoudelijk, organisatorisch en financieel eindverantwoordelijk. Het platform is tevens verantwoordelijk voor het concept en de programmering van publieksactiviteiten, evenals de coördinatie en productie, communicatie, fondsenwerving, financiën, en de verslaglegging en evaluatie.

De aandacht en de markt voor beeldende kunst vergroten bij publiek en bedrijfsleven. Het BK Platform doet dit door kansen te signaleren en daar op in te spelen met originele projecten en een gezamenlijke marketing. 

Professionele instellingen en organisaties voor beeldende kunst met elkaar verbinden. Daarbij wil zij gezamenlijk optrekken in de communicatie en presentatie naar publiek. Het Platform werkt nauw samen met Beeldende Kunst Nijmegen.
 

Beeldende Kunst Arnhem

Op vrijdag 24 januari is er de jaarlijkse Uitnacht Arnhem. Ook deze keer hebben we een mooi programma.

Tussen 16.00 en 18.00 uur kun je langskomen om een Magic Screenprint te maken met masharu en Olga Ganzha. Kies een ontwerp, druk het in transparante base en bestrooi het daarna met een poeder naar keuze, bijvoorbeeld echte Arnhemse aarde, zodat de afbeelding omhoog getoverd wordt.

Daarnaast presenteert Het Modekwartier in samenwerking met Plaatsmaken een kunstroute door de wijk Klarendal tijdens Uitnacht Arnhem. Op diverse locaties in de wijk kun je twee weken lang de parels uit het archief van Plaatsmaken bewonderen. Laat je verrassen door zowel de kunstwerken als de ondernemingen in Klarendal. De edities zijn van verschillende kunstenaars, allemaal gemaakt in de werkplaatsen van Plaatsmaken. De werken zijn te zien van 17 januari tot en met 31 januari bij de deelnemende locaties in de wijk.

De workshop van masharu en Olga Ganzha is tevens onderdeel van tentoonstelling The Living Print.

Uitnacht Arnhem

Lacuna Kitchen – Abhishek Thapar / Afra Tafri Creations
De Indiaas-Nederlands theatermaker en storyteller Abhishek Thapar maakt beeldende en intieme voorstellingen op de grens tussen documentaire en fictie. Hij combineert persoonlijke verhalen met grote wereldwijde thema’s. Hij strijkt in Arnhem neer voor zijn nieuwste project Lacuna Kitchen, dat in première gaat bij Theater a/d Rijn in mei 2025. Het is geen gewoon restaurant, noch een traditionele theaterproductie, noch een community-project, maar een samensmelting, waarbij de keuken transformeert tot décor voor verandering. Lacuna Kitchen creëert een ruimte waarin de verhalen van anderen - met name die van keukenmedewerkers met een migratieachtergrond - worden gedeeld. Door middel van gedeelde ervaringen van voedsel en verhalen, wil Abhishek Thapar culturele en emotionele bruggen bouwen en een diepgaand begrip en heling bevorderen. Tijdens de onderzoeksperiode kan het publiek aanschuiven bij een aantal Kitchen Telling Events.

Eten verbindt! En samen eten bereiden ook. Het Kitchen Telling Event is een terugkerende gemeenschapsmaaltijd waarbij publiek samenkomt om met elkaar te eten, elkaar beter leert kennen, te spelen, te praten en een gevoel van gemeenschap te laten groeien. Door theater en gastronomie te combineren, wordt interculturele dialoog toegankelijk gemaakt.

Wil je bij het Kitchen Telling Event zijn? Stuur een email naar fleur@residentiesarnhem.nl

Maak het in Arnhem!

21 maart, 17.00 uur
Duur 60 min.
Locatie: Plaatsmaken

Performance ‘My home at the Intersection’

Wat betekent ‘thuis’ als je opgroeit te midden van geweld, terrorisme en politieke spanningen? Wat betekent ‘thuis’ als je er onvrijwillig bent weggegaan?

De Indiase regio Punjab was ruim dertig jaar het toneel van geografische en culturele scheuring, ingrijpende etnografische conflicten, kolonialistische inmenging en globaal kapitalisme. In My home at the intersection verwerkt theatermaker Abhishek Thapar met behulp van theater, film, maquette en zelfs smaken, zijn familietrauma. In de intieme setting van zijn performance toont Abhishek Thapar momenten van een persoonlijke reis naar een verwrongen verleden in dialoog met documenten van een poging tot een ritueel van "teruggaan" om er zeker van te zijn dat je het verleden bent vergeten.

tekst en spel Abhishek Thapar samen met Venu Thapar, Dr. Shveta Grover en Ashok Thapar dramaturgisch support Maria Roessler tekstadvies Divya Nadkarni adviseurs Floris van Delft en Jeroen Fabius cinematograaf Sahib Gill filmmontage Jeanette Groenendaal en Rinku Kalsy muziekcompositie Kabeer Kathpalia kostuum Loise Braganza onderzoek Abhishek Thapar en Swati Simha met bijdragen van dr. Sudha Thapar, Dr. Neelu Koura, Dr. Pawan Thapar en Karan met dank aan Chandana Sarma, Arash Qajar, Amandeep Sandhu, Jimmy Grima, Barbara van Lindt, Juul Beeren, Vera van Baal, Martin Brans, Mirko Lazovic.

Wil je erbij zijn? Stuur een mail naar info@plaatsmaken.nl

Vier jaar geleden zijn we begonnen met filmen van Mounira Al Solh. Ze werkt vaak bij ons in de werkplaatsen en regelmatig begeleiden we haar producties. We volgden haar werkproces en de samenwerkingen die ze aanging voor haar projecten met onze camera.

We bezochten haar atelier en spraken uitvoerig met haar. Maar er bleven maar nieuwe en interessante ontwikkelingen komen, dus we gingen ook door met filmen. We gingen mee naar Cardiff, waar ze genomineerd was voor de Artis Mundi prijs. Maurice vloog zelfs naar Beiroet met Mounira voor supermooie beelden van een toen nog niet verwoeste stad. We spraken in haar nieuwe atelier in Velp. Toen ze na een half jaar bij ons editen haar film in het Libanese Paviljoen van de Biënnale in Venetië toonde besloten we dat dit de laatste beelden waren voor de film, dit was een mooi hoogtepunt. Kijk mee naar de wervelende wereld van de Libanese kunstenaar Mounira Al Solh, deze Oogmerk XL geeft een mooie indruk van een kunstenaarspraktijk die in korte tijd wereldwijd op de agenda is gekomen. En Plaatsmaken was erbij!

Oogmerk XL

Kitchen Telling Event
Ma. 10 maart om 18.00 uur
Stadskeuken, Beekstraat 40 Arnhem

Lacuna Kitchen – Abhishek Thapar / Afra Tafri Creations

De Indiaas-Nederlands theatermaker en storyteller Abhishek Thapar maakt beeldende en intieme voorstellingen op de grens tussen documentaire en fictie. Hij combineert persoonlijke verhalen met grote wereldwijde thema’s. Hij strijkt in Arnhem neer voor zijn nieuwste project Lacuna Kitchen, dat in première gaat bij Theater a/d Rijn in mei 2025. Het is geen gewoon restaurant, noch een traditionele theaterproductie, noch een community-project, maar een samensmelting, waarbij de keuken transformeert tot décor voor verandering. Lacuna Kitchen creëert een ruimte waarin de verhalen van anderen - met name die van keukenmedewerkers met een migratieachtergrond - worden gedeeld. Door middel van gedeelde ervaringen van voedsel en verhalen, wil Abhishek Thapar culturele en emotionele bruggen bouwen en een diepgaand begrip en heling bevorderen. Tijdens de onderzoeksperiode kan het publiek aanschuiven bij een aantal Kitchen Telling Events.

Eten verbindt! En samen eten bereiden ook. Het Kitchen Telling Event is een terugkerende gemeenschapsmaaltijd waarbij publiek samenkomt om met elkaar te eten, elkaar beter leert kennen, te spelen, te praten en een gevoel van gemeenschap te laten groeien. Door theater en gastronomie te combineren, wordt interculturele dialoog toegankelijk gemaakt. Tijdens deze editie zullen ‘food etnograaf’ Anna Kooij en chef Yasemin Atici de maaltijd bereiden ter voorbereiding op de uiteindelijke voorstelling van Lakuna Kitchen.

Wil je bij het Kitchen Telling Event zijn? Reserveer kosteloos entree via de website van Theater a/d Rijn

Kitchen Telling Event

Vier blauwe gezichten en een bijenkorf – Levi Overvest in Plaatsmaken

Canada seculariseert hard. In tien jaar is het aantal katholieken met 2 miljoen afgenomen, maar Canadese jongeren zijn een uitzondering op deze beweging. Ook in Frankrijk en in België is deze trend zichtbaar. Waar de samenleving als geheel minder gelooft, gaan jongeren juist vaker naar de kerk. Jongeren zouden in de moderne (westerse) samenleving op zoek zijn naar ‘integriteit en authenticiteit’, of althans, dat is de reden die de katholieken zelf naar voren schuiven. Ikzelf moet ook denken aan het juk van het gebedshuis en het feit dat mijn generatie deze druk vaak niet heeft gevoeld. Onze ouders besloten hun kinderen niet meer te laten bidden of mee te nemen naar de dienst. Vrij en onafhankelijk zouden wij het leven tegemoet treden.

Zeefdrukken op klei
Kunstenaar Levi Overvest (1998) onderzoekt in zijn residentie bij Plaatsmaken hoe hij op keramiek kan zeefdrukken. In de Arnhemse werkplaats laat hij mij natte plakken klei zien en in een van de zeefdrukramen is een collage van hem in de stof geprint. Vier gezichten, een rok van een vissenstaart en de woorden ‘I LOVE YOU’ zweven als sjablonen in het blauwe raam. Met uiterste precisie laat Levi het raam naar beneden komen en zeemt de blauwe verf, gemaakt van slib, over de klei heen. Het is gelukt, blauwe inktgezichten steken fel af tegen de natte, bruine ondergrond. Nu kan de oven aan.

Historische figuren
Welk verhaal wil Levi vertellen met de gezeefdrukte klei? De kunstenaar studeerde in 2023 af aan ArtEZ (BEAR Fine Art) Arnhem. De afgelopen jaren maakte hij schilderijen die refereren aan historische figuren en de daaraan gelieerde verhalen. Zo schilderde hij de gebroeders Karamazow uit de gelijknamige roman van Dostojevski en ook de vertelling van ridder Jan van Schaffelaar en zijn sprong uit een toren in Barneveld in 1482 kwam op een schildersdoek terecht. De op het eerste oog uiteenlopende vertellingen horen bij elkaar omdat het Levi niet gaat om de daadwerkelijke betekenis van deze historische gebeurtenissen, maar om het combineren van verhalen over de menselijke natuur en haar omgang met het goede en het kwade. Door verschillende mensen uit verschillende tijden in zijn werk te laten samensmelten, wil hij dichter bij de essentie van het leven zelf komen. Wie doet goed en wie doet kwaad?

Religie en rituelen 
In Plaatsmaken wil Levi nog steeds dicht bij de essentie van het leven komen, maar dit keer niet vanuit historische figuren. In de grafische werkplaats onderzoekt hij onze hang naar religie en rituelen. Vanuit huis kreeg Levi geen geloof mee, maar het mythische karakter van religieuze gebruiken trekt de kunstenaar aan. Hij herinnert zich het verzorgingstehuis van zijn overgroot oma waar ook een kapel was. Als ze samen naar binnen gingen mocht hij zijn vinger in het wijwater stoppen en een kruisje maken.

De objecten die hij produceert in Plaatsmaken gaan zowel in vorm als in voorstelling over de menselijke hang naar religie en rituelen. Ik zie een rechthoekige kleiplaat met daarop bevestigd een zwarte druipende kaarsenhouder van klei. De klei is geglazuurd, in de oven geweest en dus keihard. Zodra de plaat aan de muur wordt bevestigd, kan de lampenolie met lont in de kaarsenhouder aangestoken worden. Het doet denken aan de oliekaarsen uit katholieke kerken. Op de plaat zelf zijn vier zwart-wit afbeeldingen gezeefdrukt van mannen die hun tong uitsteken. Levi kwam online een oude video tegen van zingende mannen, een soort jodelen waarbij ze hun tong van links naar rechts bewegen. Hij maakte screenshots van de video en die zijn weer terechtgekomen in het zeefdrukraam. Volgens Levi is ieder mens religieus, maar is de uiting afhankelijk van waar iemand opgroeit. In het grotendeels seculiere Nederland mag religie dan ogenschijnlijk een kleine rol spelen, onder het oppervlak is haar magie volgens de kunstenaar nog overal te vinden.

Werkwijze 
De werkwijze van Levi getuigt van iemand die is opgegroeid met het internet. Al scrollend door pagina’s verzamelt hij via screenshots beelden met totaal uiteenlopende oorsprongen. Intuïtief gaat hij aan het werk en combineert de verzamelde beelden in zijn uiteindelijke sculpturen of schilderijen. 
Ik merk aan Levi dat hij eerbied heeft voor het ritueel van de zingende mannen, eenzelfde soort eerbied misschien die kaarsen in een kapel uitstralen. Hij vindt het mooi hoe dergelijke gebruiken het dagelijkse leven mythisch maken. Maar hij zal dit specifieke gebruik niet diepgravend onderzoeken, hij hoeft de betekenis niet te weten; liever scheert hij er intuïtief langs om zo sneller combinaties te kunnen maken met andere beelden of indrukken. Het is zoals socioloog Alessandro Baricco in zijn boek ‘De Barbaren’ (2006) stelt als hij het heeft over de nieuwe generatie kunstenaars: al surfend over de oppervlakte kom je nieuwe dingen tegen en blijf je niet in de diepte hangen.

Aan het einde van mijn bezoek benadrukt Levi hoe belangrijk het autonome werken voor hem is. Op deze unieke Arnhemse plek, in de woonwijk waar zijn grootouders opgroeiden, kan hij ongestoord maken. Hij werkt er het liefst uren achtereen. Hij maakt, maakt, maakt net zo lang tot de gecombineerde beelden hem zelf ook verrassen. Het is zoeken naar dat ene moment waarop het screenshot van een torenvormige bijenkorf precies past bij een foto van een gotische kerk, pas dan loopt hij naar het zeefdrukraam.

De tentoonstelling van Levi waarin hij zijn werken samenbrengt is te zien op 9 en 10 januari. De opening vindt plaats om 17.00 uur gevolgd door een performance.

Klik hier voor de video's van Arnhems Stadsatelier

Arnhems Stadsatelier is een gloednieuwe samenwerking tussen vier Arnhemse cultuurorganisaties: Theater a/d Rijn, Plaatsmaken, ArtEZ en The Hub. Vijf kunstenaars krijgen de ruimte en mogelijkheden om de komende maanden op allerlei plekken in Arnhem artistiek onderzoek te doen en dit te delen met inwoners van Arnhem, met studenten en met elkaar. Het programma stimuleert bijzondere samenwerkingen tussen mensen en organisaties in Arnhem en doorbreekt kunstgrenzen door cross-disciplinair en vernieuwend onderzoek.

Sociaal theatermaker Abhishek Thapar richt de lens op onzichtbare keukenwerkers binnen de horeca. Lacuna Kitchen is een community-arts project, waarbinnen theater, gastronomie, gemeenschapsvorming en sociaal activisme samenkomen in een langdurig onderzoek en een voorstelling die zowel het intellect als het hart raakt. Daarnaast werken vier beginnende makers bij Plaatsmaken en Theater a/d Rijn aan hun onderzoek en zetten zo hun eerste stappen in het culturele werkveld: Ro Smit, Mel Kikkert, Levi Overvest en Charlotte Gillain. Hun werk raakt aan maatschappelijke thema’s en kenmerkt zich door uiteenlopende analoge en digitale kunstvormen en nieuwe manieren om kunst te beleven.

Arnhems Stadsatelier wordt gerealiseerd met steun van de gemeente Arnhem.

Het delen van ervaringen, methodes en onderzoek

Het creëren van kunst in verschillende domeinen vraagt om uiteenlopende manieren van werken. Het is dan ook een belangrijk uitgangspunt van Arnhems Stadsatelier om het onderzoek, ervaringen en methodes die voorafgaan aan het uiteindelijke werk te delen. Naast de publieke evenementen wordt het onderzoek zichtbaar in verschillende (online) publicaties, filmpjes, fotoverslagen en interviews met de makers door curator, kunstjournalist, docent en moderator Lieneke Hulshof. Er worden nagesprekken georganiseerd met publiek en deelnemers. Abhishek Thapar neemt studenten van ArtEZ mee in zijn onderzoek over zijn sociaal-artistieke werk en documentaire-achtige benadering van storytelling. The Hub maakt programma’s waarin het delen van artistiek onderzoek centraal staat.

De vier partners vinden het belangrijk om een nieuwe generatie makers ruimte te geven om te experimenteren met nieuwe vormen van kunst op uiteenlopende gebieden. Hiermee laten ze zien dat Arnhem een stad is waar makers zich kunnen blijven ontwikkelen, ook na een creatieve- of kunstopleiding. De artistieke onderzoeken van Arnhems Stadsatelier duiken in de beleving van publiek, het aanspreken van publiek dat niet vanzelf in aanraking komt met kunst en in het ontwikkelen van cross-disciplinair werken. De pilot van Arnhems Stadsatelier loopt van september 2024 tot februari 2025. Maak het in Arnhem!

Wil je meedoen aan een project? Meld je dan aan via fleur@residentiesarnhem.nl

Volg de laatste ontwikkelingen van Arnhems Stadsatelier via instagram. @arnhems_stadsatelier

De Indiaas-Nederlands theatermaker en storyteller Abhishek Thapar maakt beeldende en intieme voorstellingen op de grens tussen documentaire en fictie. Hij combineert persoonlijke verhalen met grote wereldwijde thema’s. Hij strijkt in Arnhem neer voor zijn nieuwste project Lacuna Kitchen, dat in première gaat bij Theater a/d Rijn in april 2025. Het is geen gewoon restaurant, noch een traditionele theaterproductie, noch een community-project, maar een samensmelting, waarbij de keuken transformeert tot décor voor verandering. Lacuna Kitchen creëert een ruimte waarin de verhalen van anderen - met name die van keukenmedewerkers met een migratieachtergrond - worden gedeeld. Door middel van gedeelde ervaringen van voedsel en verhalen, wil Abhishek Thapar culturele en emotionele bruggen bouwen en een diepgaand begrip en heling  bevorderen. Tijdens de onderzoeksperiode kan het publiek aanschuiven bij een aantal Kitchen Telling Events.

Meer over het project van Abhishek Thapar vind je hier.

Afgestudeerd in 2023 (BEAR ArtEZ). Ro nodigt publiek uit om via workshops tot een gezamenlijke tentoonstelling te komen waarin herinneringen en het verlies daarvan centraal staat. Hij verkent hoe objecten een betekenis krijgen via herinneringen en doet onderzoek naar zeefdruktechnieken bij Plaatsmaken.

Meer over het project van Ro Smit vind je hier.

Afgestudeerd in 2023 (BEAR ArtEZ). Levi trekt Klarendal in en verzamelt via een democratische verkiezing onderwerpen die spelen bij jonge inwoners van Arnhem. Deze dienen als inspiratie bij het maken van nieuw werk dat hij bij Plaatsmaken zal realiseren. Levi onderzoekt hoe te zeefdrukken op keramiek. De werken worden tentoongesteld in publieke ruimtes in Klarendal en bij Plaatsmaken.

Meer over het project van Levi Overvest vind je hier.

Afgestudeerd in 2023 (Creative Writing ArtEZ). Mel is gefascineerd door het internet en zijn bewoners en onderzoekt interpretaties van deze wereld. Hen zoekt de grenzen op tussen de virtuele en de fysieke werelden. Onderwerpen als rollenspel en de afstand tussen fantasie en realiteit staan hierbij centraal. Bij Theater a/d Rijn onderzoekt Mel het theater als medium en maakt nieuw werk via woord, beeld en digitale tools.

Een video over de Stadsresidentie van Mel vind je hier.

Afgestudeerd in 2021 (Mime Opleiding AHK). Charlotte werkt vanuit het lichaam en probeert de manier waarop ons brein herinneringen opslaat tastbaar te maken. Samen met ontwerper Zak Lennard verkennen ze de fysieke ervaring van het herinneren en het visualiseren van deze binnenwereld met behulp van digital design.

Een video over de Stadsresidentie van Charlotte vind je hier.

Arnhems Stadsatelier

 Klik hier om de nieuwe video's van Arnhems Stadsatelier te bekijken.

Ben je benieuwd hoe een kunstexpositie tot stand komt? Hou je van artistieke gesprekken, samenwerken en het gevoel van gemeenschap?

Van 17 tot 24 oktober kun je samen met Ro Smit meewerken aan hun nieuwe expositie. Dit werk, dat het resultaat is van hun residentie bij Plaatsmaken en onderdeel is van het Arnhems Stadsatelier wordt daar gepresenteerd.

Het leven anno 2024 gaat snel, niemand lijkt ergens tijd voor te hebben. Zonder er in het moment bewust van te zijn raken we volgens kunstenaar Ro Smit iets kwijt. Wanneer de concentratie en rust ver achter ons liggen, merken we pas dat we ons er niet meer mee omringen.

Arnhems Stadsatelier, Ro maakt het in Arnhem!

Ro richt de aandacht in hun residentie bij Plaatsmaken dit najaar dan ook op het idee van langzaam kunst maken. Hoe kan een lichaam tot rust komen tijdens het maken van kunst? En hoe neemt een kunstenaar genoeg tijd zonder druk van buitenaf? Deze vragen hebben zowel invloed op het werkproces van Ro als op de voorstellingen die hen maakt via specifieke zeefdruktechnieken.

Door op een blank zeefdrukraam direct kleuren in bepaalde vormen aan te brengen, is het eindresultaat van een print nooit precies te voorspellen. Ro wil bewust geen strikte controle hebben over het eindwerk en wordt zo constant verrast door de weg die het materiaal zelf inslaat.

Met alle prints die hen de komende weken in Plaatsmaken produceert, wordt er op 17 oktober een samenkomst in café De Kurk in Arnhem georganiseerd en van 21-25 oktober kunnen mensen deelnemen aan het maken van een collectieve tentoonstelling bij Plaatsmaken. Bezoekers worden daar uitgenodigd om over de prints heen te werken. Zo hoopt Ro samen met het publiek richting te geven aan de vraag wat het betekent om met aandacht en in rust tot kunst te komen.

Wil je deelnemen aan de collectieve tentoonstelling van Ro? Stuur dan een mailtje naar fleur@residentiesarnhem.nl

Wat betekent het om archieven van queer, Zwarte, feministische groepen in Nederland te (her)bezoeken. Hoe kan het publiceren van archief teksten en materialen solidariteit tussen generaties aanwakkeren?

Zaterdag 22 maart vindt er een Actieonderzoek wandeling plaats met Archival Textures, Tabea Nixdorff en Anne Krul. Tijdens deze tour gaan we een aantal historische plekken in Arnhem Noord herleven - zoals een onofficieel vrouwenhuis en redactie in één – terwijl we verhalen horen over Umoja Zwarte Vrouwenkrant en nieuwe narratieven verweven met elkaar. 

Om 14:00 verzamelen we bij Plaatsmaken met thee en koffie, rond 15.30 zijn we weer terug bij Plaatsmaken en zijn er snacks. De wandeling duurt circa 45 minuten en is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Er zijn beperkt aantal plekken beschikbaar, aanmelden graag via lenn@plaatsmaken.nl  
*Voertaal gesproken Nederlands, gaat je voorkeur uit naar Engels, vermeld dit dan bij de aanmelding. 


Over Umoja Zwarte Vrouwenkrant
Umoja Zwarte Vrouwenkrant was een revolutionair tijdschrift dat tussen 1985 en 1986 werd uitgegeven door de Stichting ‘Zwarte Vrouwen & Racisme’ Arnhem. “De intersectionele solidariteit die het tijdschrift Umoja uit de jaren tachtig eiste en in praktijk bracht, blijft een model voor ons allemaal.” Met de uitgave van het boek Republishing: Umoja Zwarte Vrouwenkrant (Archival Textures, 2024) krijgt het de erkenning die het verdient en de systematische onderbelichting van het verzetswerk van Zwarte* vrouwen historisch benadrukt. (*‘Zwart’ werd door de Arnhemse stichting geïntroduceerd als politieke term, met het doel om alle vrouwen die in Nederland als ‘de Ander’ gelabeld werden bij elkaar te brengen.) De krant leest anno 2025 nog alarmerend urgent, en de herpublicatie is een uitnodiging voor meer onderzoek naar deze krant en de initiatieven die het uitlicht. Daarnaast is het een belangrijke herinnering voor intersectionele feministen van nu, om nooit stil te zijn.

Archival Textures is een publicatiereeks die vormen van kennis zoekt die constant worden versluierd door normatieve perspectieven op onze lichamen, verlangens, vormen van samenleven en uiting. Archival Textures geeft ruimte aan onwaarschijnlijke vondsten uit traditionele archieven, aan lokale community archives, gesprekken en persoonlijke collecties, om narratieven uit het verleden te vinden die onze huidige vocabulaires van verzet en solidariteit kunnen voeden.

Tabea Nixdorff (1986) is kunstenaar, typograaf en onderzoeker. Haar werk beweegt zich tussen collectief leren, uitgeven, sociale bijeenkomsten en neemt ook de vorm aan van performances rondom geluid en taal. Nixdorffs werk vertrekt vaak vanuit archieven en gaat over kleine geschiedenissen die grotere thema’s in zich dragen als weglatingen en verstoringen in historische narratieven, belichaamde vormen van kennis, queer belonging en een feministische poëtica van fouten. In 2023 startte Tabea de publicatiereeks Archival Textures. 

Anne Krul (1958) is een Afropese beeldend kunstenaar, dichter, archivist en activist. Ze was lid van Strange Fruit, een organisatie voor jonge queer mensen met verschillende culturele achtergronden. (1989-2002). Ze werkten samen om hun marginalisatie aan te vechten, zowel binnen hun etnische gemeenschappen als binnen de Nederlandse homoscene. Ze gebruikten creatief discours, activisme, kunst en poëzie om veranderingen door te voeren: ze doorbraken stiltes, versterkten elkaar en experimenteerden met co-creatie. Als kunstenaar heeft Anne Krul deelgenomen aan de tentoonstellingen Diasporic Self – Black Togetherness as Lingua Franca (Framer Framed, 2019), en de tentoonstellingen Proud Aliens (2021), Hybrid Garden (2023) en Metamorphosis Manifesting (2024), als onderdeel van de kunstenaarsgemeenschap Open Atelier bij Framer Framed, Amsterdam.


Afb: Omslag van Umoja Zwarte Vrouwenkrant, jg 1, nr. 1, 1985, gepubliceerd door Stichting ‘Zwarte Vrouwen & Racisme’ Arnhem. Bron: Persoonlijk Archief Ans Sarianamual

Republishing: Umoja Zwarte Vrouwenkrant

De eerste nieuwe residenten zijn binnen, materialen besteld, grenzen worden afgetast en opgerekt. De komende vier jaar gaan we een experiment aan waarin twee parallel aan elkaar lopende programma’s elkaar doorkruisen en versterken.

We laten het traditionele idee van een tentoonstelling met begin- en eindpunt los. In plaats daarvan organiseren we ploegendiensten van kunstenaars, schrijvers en collectieven. Ieder seizoen komt daar een Samenscholingsweek van, waarin activiteiten gebundeld worden tot een uitbundig geheel van artistiek en sociaal experiment. We werken voor dit programma samen met kunstcollectief Sunflower Soup en curator Lenn Cox. De eerste Samenscholingsweek vindt plaats in de week van 17-22 maart, meer daarover in de nieuwsbrief van maart.

Voor een vierjarig programma bij Plaatsmaken stelt Sunflower Soup HOHA voor. HOHA is een pikante soep van taalspel en beeldvondst, die we vier jaar op het vuur gaan zetten. Een platform om nieuwe vormen te vinden waarop mensen hun stem kunnen laten horen, gebruik makend van de ruimte en middelen die Plaatsmaken biedt. Posters, protest (Ho!), poëzie & plezier (Ha!). We vertrekken van zelfgemaakte protestborden met inventieve leuzen en gaan via spoken word, dromerige dichters, buurtbewoners, knutselaars, grafische hardliners en drukkers tegen onderdrukking naar nieuwe combinaties van al die dingen, die we in de werkplaatsen in ploegendiensten maken. De resultaten kunnen in Plaatsmaken getoond worden, maar ook ver daarbuiten, op straat, vanuit jaszakken en rugzakken, in bibliotheken en ontmoetingsplekken. Mensen die om allerlei redenen aan de rand staan van de kunstwereld, mensen die op eigen houtje tijdschriften & visies voor verandering en tegen onderdrukking bedenken & manieren om te kunnen lachen ondanks ellende & eigen woorden en taal hebben ontwikkeld, krijgen een voorname plaats bij HOHA.

Het Time Out / Tune In programma is ontstaan vanuit de composthoop waar Plaatsmaken uit is ontsproten, gemixt met de nomadische praktijk van Lenn Cox en haar doorlopende onderzoek Collective Wandering. Dit is een onderzoeksproject naar zelfgeorganiseerde sociaal ecologische gemeenschappen en collectieven – vaak met een (eco) feministisch en queer hart – dat voortkomt uit een behoefte aan meer collectiviteit in werk en leven als kunstenaars en cultureel werkers. De laatste jaren zien we meer en meer interesse en noodzaak voor collectiviteit in het precaire culturele veld.

Het programma haakt in op het cyclische karakter van tijd, met een oproep tot vertraging. De waarde van tijd en vertraging voor kunstenaars/collectieven is fundamenteel en ligt ten alle tijden nogal onder vuur. Het lijkt soms bijna onmogelijk om te vertragen, gezien de productiviteit om te overleven in het precaire culturele veld.

Time Out / Tune In zet tijd als medemaker en currency centraal. Het omarmt de cyclische klok van de seizoenen zodat er hopelijk ruimte is om voorbij de op hol geslagen kloktijd te bewegen. Door middel van seizoenswerk wordt deze denk- en werkwijze extra ruimte geboden. In intensieve seizoensprogramma’s worden residenten bij Plaatsmaken samengebracht met andere makers. Time Out / Tune In stelt het huishouden van Plaatsmaken centraal, neemt dit onder de loep en maakt kruispunten met de ‘huishoudens’ van andere makers en organisaties. Ogenschijnlijk alledaagse handelingen worden onderdeel van het werk en maakproces; het zijn de omstandigheden en ritmes die kunst mogelijk maken. Tijdens terugkerende momenten onderzoeken we hoe samen te organiseren, wat we van elkaar kunnen leren en wat er op het spel staat. Kunst maken gaat hierbij over dingen in beweging zetten en beweegt zich voorbij de bekende maatstaven van wat kunst is, kan zijn of er uit zou moeten zien.

Ploegendienst 1: Januari/februari/maart 2025
De resultaten van de eerste ploegendienst zijn te zien in de Lente Samenscholing van 17 - 22 maart.

Over de kunstenaars/curatoren:

Sunflower Soup
Kunstcollectief Sunflower Soup is ontstaan ​​uit een gedeeld activistisch engagement en een dringende behoefte om te onderzoeken wat kunst kan betekenen buiten het persoonlijke, geïsoleerde individu. Het collectief wordt gedreven door een reeks levendige vragen: kan werken in de gemeenschap een minder passieve, meer participatieve ervaring van kunst bevorderen? Hoe kan kunst bijdragen aan de politiek van het alledaagse waarin mensen zich verhouden tot elkaar en tot de meer dan menselijke, planetaire wereld? Hoe verzoenen we het belang van activisme met een poëtische beeldtaal die humor, paradox en ambiguïteit toelaat?

Lenn Cox
Lenn Cox is een community organizer, kunstenaar, educator en programmamaker. Ze onderzoekt solidaire economieën door zich onder te dompelen in zelfgeorganiseerde leer-werk-leefomgevingen, velen met een ecofeministisch en queer hart. Ze gebruikt kleding en navigatiekaartjes om de uitwisselingen en verhalen die ze verzamelt mee te nemen. Lenn initieert samenkomsten die collectief leren mogelijk maken. Een doorlopend onderzoek naar hoe we ons organiseren, wat we van elkaar kunnen leren en wat er op het spel staat in het culturele veld en daarbuiten. 

Jaban Razdar is in het heilige land om samen met andere activisten de inheemse bevolking te steunen in haar strijd tegen etnische zuivering. Tussendoor pakt hij de pen op om de Palestijn waar hij verliefd op is van zich af te schrijven.

Adil/ Notshitprint
Drukkerij voor sociale rechtvaardigheid. Notshitprint is een niet-commerciële drukkerij voor activisten en grassroots-projecten.

Tabea Nixdorff is kunstenaar, typograaf en onderzoeker. Haar artistieke praktijk omvat (zelf)publiceren, op geluid en taal gebaseerde uitvoeringen, samenwerkend leren en sociale bijeenkomsten.

Anne Krul is Afropese beeldend kunstenaar, dichter, archivist en activist. Ze was lid van Strange Fruit, een organisatie voor jonge queer mensen met verschillende culturele achtergronden (1989-2002).

Archival Textures is een publicatiereeks die ruimte geeft aan onwaarschijnlijke vondsten uit traditionele archieven, aan lokale community archives, gesprekken en persoonlijke collecties, om narratieven uit het verleden te vinden die onze huidige vocabulaires van verzet en solidariteit kunnen voeden.

Abhishek Thapar (Stadsatelier Arnhem)
De Indiaas-Nederlands theatermaker en storyteller Abhishek Thapar maakt beeldende en intieme voorstellingen op de grens tussen documentaire en fictie. Zijn voorstelling is bij Plaatsmaken te zien in het kader van het samenwerkingsproject Stadsatelier Arnhem.

Hospitality Club
Voor onze kleinschalige educatieprojecten werken we samen met de Hospitality Club, die bestaat uit Mirka Farabegoli en Krista Burger. We betrekken hierbij basisscholen uit de wijk, jongeren, kinderen, ArtEZ- studenten en MBO studenten en wijkbewoners.

Programma 2025-2028

De komende vier jaar gaan we een experiment aan waarin twee parallel aan elkaar lopende programma’s elkaar doorkruisen en versterken.

We laten het traditionele idee van een tentoonstelling met begin- en eindpunt los. In plaats daarvan organiseren we ploegendiensten van kunstenaars, schrijvers en collectieven. Ieder seizoen worden activiteiten gebundeld tot een feestelijke Samenscholing, gedreven door artistiek en sociaal experiment. De eerste samenscholing vindt plaats in de week van 17-22 maart.

We werken voor dit programma samen met kunstcollectief Sunflower Soup (SFS) en programmamaker Lenn Cox. SFS bedacht het programma H0Ha en Lenn Cox Time Out/Tune In. The Hospitality Club verzorgt hierbij educatie en publieksactiviteiten. Meer over H0Ha en Time Out/Tune In vind je hier.

Programma Lentesamenscholing

MAANDAG 17 MAART – VRIJDAG 21 MAART
Doorlopend geopend, resultaten van Ploegendienst 1 te zien. Deelnemende makers zijn Notshitprint, Zaban Razdar & Sunflower Soup. In de etswerkplaats zijn linoprints van Willemijn Theisens te zien.

15:00 - 17:00 | Protestpasta - Hospitality Club 
Inloopworkshop zeefdrukken op lasagnebladen
15:00 - 17:00 | Mobiele Eenheid - Sunflower Soup 
Zeefdrukken met een mobiele zeefdrukkit
17:00 - 19:00 | Lenteuitjessoep - Lenn Cox & Sunflower Soup 
Schuif aan en vier het begin van de lente met ons!

14:00 - 16:00 | Lettertypes - Sunflower Soup 
Inloopworkshop font ontwerpen voor de Mobiele Eenheid 
17:00 - 20:00 | Theatervoorstelling - Abhishek Thapar 
In het kader van de Arnhemse Stadresidenties. Entree is gratis, reserveren kan via info@plaatsmaken.nl. Lees hier meer over de voorstelling.

14:00 - 16:00 (met uitloop naar 17:00) | T-shirts - Notshitprint 
Zeefdruk je eigen t-shirt met ontwerp van Notshitprint (alleen tweedehands t-shirts!)
14:00 - 16:00 | Actieonderzoek wandeling - Republishing: Umoja Zwarte Vrouwenkrant with Archival Textures, Tabea Nixdorff & Anne Krul
Tijdens deze tour gaan we een aantal historische plekken in Arnhem Noord herleven - zoals een onofficieel vrouwenhuis en redactie in één – terwijl we verhalen horen over Umoja Zwarte Vrouwenkrant en nieuwe narratieven verweven met elkaar. 

Om 14:00 verzamelen we bij Plaatsmaken met thee en koffie, rond 15.30 zijn we weer terug bij Plaatsmaken en zijn er snacks. De wandeling duurt circa 45 minuten en is toegankelijk voor rolstoelgebruikers.
Er zijn beperkt aantal plekken beschikbaar, aanmelden graag via lenn@plaatsmaken.nl

Lees hier meer over Umoja Zwarte Vrouwenkrant en over de wandeling.

16:00 - 18:00 | Presentatie - Zaban Razdar 
Zaban deelt ervaringen van zijn recente verblijf op de Westelijke Jordaanoever.

Lente Samenscholing

We realiseren ons dat het een kleine druppel op een immense gloeiende plaat is, maar we willen toch een actie houden mensen die zijn geraakt door de oorlog in Libanon.

Mounira Al Solh, zelf opgegroeid in Beiroet, maakte afgelopen zomer een serie unieke zeefdrukken bij ons met verschillende materialen zoals koffie, inkt en thee. Het beeld is een moeder die met haar kind op de arm een ongewisse toekomst tegemoet gaat. Deze zeefdrukken verkopen we voor 654 euro, en alle opbrengsten gaan naar Libanon. Meer geven mag natuurlijk altijd! Je kunt ze bij ons komen bekijken.

De werken staan ook bij ons op de webshop, klik hier.

Benefiet verkoop Libanon

A WOUND IS THE GROUND ON WHICH.mp4

Amy Suo Wu en Hannah Chris Lomans presenteren hun werk in de context van Half Rhyme. 

In het boek De Indringer beschrijft Jean-Luc Nancy hoe hij een harttransplantatie onderging. Hij vertelt hoe het hart van een overledene, met behulp van immunotherapie, door zijn eigen lichaam moet worden geaccepteerd, in de hoop dat dit nieuwe orgaan zijn leven zal redden. In de tekst vraagt hij zich af of het lichaam niet altijd al doorlaatbaar is geweest. Werd het niet altijd al bewoond door anderen: bacteriën, medicijnen, virussen, planten? Een netwerk van lichamen. Kunnen we een wond zien als een open raam in een huis dat door velen wordt bewoond? De meeste mensen zijn zo gewend het lichaam te zien als een gesloten geheel dat beschermd moet worden tegen krachten van buitenaf, dat ze over het hoofd zien dat de huid eigenlijk een membraan is. Open voor de buitenwereld, of we dat nu leuk vinden of niet. 

Vanuit een soortgelijke intimiteit zijn Hannah Chris Lomans en Amy Suo Wu hun residentie bij Plaatsmaken begonnen. Door samen te bewegen via trage oefeningen van lopen en ademhalen, onderzochten ze hoe hun lichamen het startpunt kunnen zijn voor een gedeeld intuïtief proces van denken en maken. 

Hun tentoonstelling A wound is the ground on which this body rests concentreert zich op de markering als herinnering, zoals een wond een herinnering op de huid vormt. Samen hebben ze besloten om hiervoor corrosieve processen te gebruiken. Werkmethodes die de oppervlakken die hun teksten en beelden dragen, wegvreten, openen, laten rotten, vervagen of zelfs vernietigen. 

In plaats van papier te gebruiken, schreef Hannah hun teksten op metaal. Ze gebruikte materialen zoals vaseline om de metalen platen te beschermen tegen het bijtende zuur waarin ze werden ondergedompeld. Het zuur vrat aan het metaal en legde een ander soort oppervlak bloot, reet het open en liet blijvende tekens achter. Het vormt een scherp contrast met de zinnen die onder andere over zorg en aanraking gaan. Hun tekst gebruikt een fysieke taal die voortkomt uit een bewustzijn van de gewelddadige patriarchale systemen om ons heen. Een wereld waarin nog steeds geen vanzelfsprekende plaats is voor het femme lichaam. De wond die door dit systeem is veroorzaakt gaat verder dan het lichaam. Het is een wond in het landschap. 

Amy gebruikte een soortgelijk proces voor de stoffen waarop ze haar tekeningen maakte. Ze werkte met chloor gevulde stiften om de kleuren uit de stoffen te bleken. Veel van de stoffen verfde ze zelf, met materialen die ze voorhanden had — koffie, thee en planten uit haar volkstuin. De vezels van de stoffen werden als poriën geopend, zodat de verf kon worden aangebracht. Er werden verschillende metaaloplossingen gebruikt om de gewenste kleur te verkrijgen en te fixeren. In een organische en geabstraheerde tekenstijl verbeeldde ze de energieën van het hart - zowel momenten van volheid als van leegte. We zien bijvoorbeeld de ‚knabbelkus‘ van haar zoon, of symbolen die haar ouderlijk gezin representeren.

Hannah‘s metalen pagina‘s zijn met garen aan Amy‘s stoffen gehecht, waardoor er een onderlinge afhankelijke relatie tussen de twee werken ontstaat. Het laat zien dat de twee praktijken tijdens de residentie sterk door elkaar beïnvloed werden, niet alleen qua vorm, maar in de hele werkwijze en conceptualisering van hun werk. 

Alles komt samen in een plooibaar landschap gecreëerd door de 'gordijnen‘. Deze installatie nodigt de kijker uit om de werken vanuit verschillende hoeken te bekijken, aan te raken of er zelfs doorheen te lopen. Om te ervaren hoe het licht de stoffen en metalen platen telkens anders onthult. 

In A wound is the ground on which this body rests wordt de wond gepresenteerd als een omgeving om doorheen te lopen. Een landschap dat soms pijnlijk is, soms verontrustend, soms rustgevend, soms helend, soms ondraaglijk, soms bevredigend, soms hartverscheurend, soms uitnodigend. De tentoonstelling laat op een poëtische en sensuele manier zien dat pijn niet altijd zo snel mogelijk vermeden hoeft te worden. Door het te laten rusten en er zorg voor te dragen, kan het een manier zijn om de wereld op een andere manier te begrijpen. 

De uitnodiging om samen te werken en nieuwe vormen van publiceren te verkennen vormen de kern van de tentoonstellingsreeks Half Rhyme. Hoe kunnen printen en publiceren gebruikt worden om mensen samen te brengen om persoonlijke en politieke kwesties aan te pakken? Voortbordurend op de serie Altered Breath bestaat deze serie ook uit een residentie van drie maanden en een tentoonstelling. De tentoonstellingen richten zich onder andere op vormen van collectiviteit, queerness, verdrongen verhalen en zorg. Het werk van alle kunstenaars en dichters wordt gepresenteerd in een afsluitende groepstentoonstelling en een publicatie. 

De tentoonstelling is te zien tot en met 18 oktober, met een onderbreking tussen 12 en 16 september in verband met het 40 jarig jubileumfeest van Plaatsmaken. 

Met dank aan het Mondriaan Fonds, Lira Fonds en Gemeente Arnhem 

Amy Suo Wu & Hannah Chris Lomans

Altered Breath, the wiggle of a worm, marijn van kreij en ananda seme.mp4

De eerste tentoonstelling uit de serie Altered Breath is het resultaat van een werkperiode van 3 maanden die Marijn van Kreij en Ananda Serné bij Plaatsmaken hebben doorgebracht. In de werken staan het netwerk en verbinding centraal. Met als protagonist: een kronkelende worm die essentieel is voor gezonde compost en de bodem in het algemeen. 

Marijn begon zijn werkperiode met een rijk archief aan beeldmateriaal dat hij in de loop der tijd heeft verzameld: oude tekeningen, posters van tentoonstellingen, pagina's uit kunstcatalogi, reclamefolders, foto’s van zijn wormenbak. Al deze papieren bracht hij in verbinding met elkaar door ze gelijkwaardig te behandelen, ze letterlijk over elkaar te zeefdrukken en er op te schilderen. Niet alleen met verf, maar ook met plantaardige pigmenten en zelfs met wormensap. 

Ananda heeft deze manier van werken ook in haar tekst toegepast. Geïnspireerd op het idee van compost verzamelde ze gedachten, feiten en anekdotes uit verschillende tijden en plaatsen. Ze reeg al deze fragmenten aan elkaar tot een droomachtige tekst waarin de figuur en de vorm van de worm alles met elkaar verbindt. 

Je zou de krioelende worm ook kunnen zien als een metafoor voor de werkwijze van Marijn en Ananda. In het donker aftasten, schilderen, zeefdrukken en schrijven en zo een vruchtbare basis makend voor zichzelf en anderen. De worm wordt een lijn, een letter, een onzichtbare connectie tussen personen die elkaar nog maar net kennen. Een verbindingsteken tussen de binnen- en buitenwereld, tussen origineel en kopie, tussen verleden en heden, tussen individu en gemeenschap. 

Deze gemeenschappelijkheid ligt aan de basis van dit tentoonstellingsprogramma. In Altered Breath staan de commons (of gemeengoed) centraal. Commons zijn gedeelde natuurlijke hulpbronnen zoals water, lucht en land, maar ook informatiebronnen zoals teksten, beelden en computercodes. Ze zijn toegankelijk voor alle leden van een samenleving. Bovenal kunnen commons worden gedefinieerd als een sociale praktijk waarbij een bron niet door een staat of een markt wordt beheerd, maar door een gemeenschap; in dit geval bestaande uit kunstenaars en schrijvers.

Omdat de deelnemers werken in edities maken, is er de mogelijkheid om de prints te delen in een collectief archief. Zo ontstaan er als het ware nieuwe commons. De werken die deel uit maken van het archief kunnen als uitgangspunt genomen worden voor nieuw werk. Verder gaan waar een ander is geëindigd. 

Je zou dit groeiend archief kunnen zien als een composthoop. Ideeën, teksten en beelden worden op de hoop gegooid en genereren nieuwe beginpunten. Uiteindelijk kunnen er werken ontstaan die door iedereen en tegelijkertijd door niemand gemaakt zijn. 

The Wiggle Of A Worm

Routekaarten van kunstroute Schuytgraaf zijn gratis verkrijgbaar bij Plaatsmaken

Op donderdag 24 oktober vond zowel de plaatsing als de feestelijke onthulling van het kunstwerk van Larissa Esvelt plaats. Een plompe, beetje ‘grumpy’ waternymf lijkt zojuist van onder het wateroppervlak naar boven te zijn gekomen. Haar hoofd is bedekt met waterplanten, het glanzende oppervlak lijkt nog nat van het water.

De jonge kunstenaar Larissa Esvelt (1998, Wageningen) kreeg de opdracht om op het landschap en specifiek het alomtegenwoordige water in de wijk te reageren. De twee meter hoge waternimf van keramiek bevindt zich in de kanovijver: een van de beeldbepalende gebieden van de wijk, opvallend lang en breed. Vanaf hier kijk je vanaf het centrum van de wijk tot aan het Veluwemassief.

Larissa werd geïnspireerd door historische, classicistische fonteinen en waterkunstwerken. Maar vooral door wat er zich onder water bevindt: de waterplanten, mosselen, vissen en de rijkdom aan kleurschakeringen van het steeds veranderende wateroppervlak. Voor Larissa is de figuur een manifestatie van het mysterieuze, het verborgene en het wonderlijke dat schuilgaat onder de oppervlakte van niet alleen het water, maar ook de wijk als geheel. Het hoogglans glazuur in tinten groen, blauw en bruin zijn zorgvuldig gekozen en verwijzen direct naar de kleurschakeringen van het water. De bladeren op haar hoofd hangen zwaar over het lichaam en zijn op speelse wijze gestileerd. De planten groeien ook in werkelijkheid op de bodem van de vijver. Onder de figuur bevindt zich een schelp, een zwanenmossel, een in Schuytgraaf voorkomende soort.

Larissa werkt vaak met materialen en technieken die als typisch vrouwelijk gezien worden, zoals textiel en keramiek. Ze geeft een twist aan bekende motieven in de kunst, zoals het vrouwenlichaam. Dit staat vaak centraal in haar werk, weergegeven in overdreven, absurde houdingen. Haar werk is enerzijds aantrekkelijk, door het rijke, humoristische, fantasievolle karakter, anderzijds heeft het iets ongemakkelijks. Ze probeert zo ruimte en empathie te scheppen voor het ‘vreemde’.

Larissa Esvelt woont en werkt in Arnhem en Den Haag. Ze behaalde in 2020 haar bachelor in Fine Arts aan BEAR ArtEZ, Arnhem. Vanaf 2024 volgt ze een Masters Artistic Research aan het KABK in Den Haag.

Over de kunstroute
Sinds begin 2021 zijn de voorbereidingen voor de kunstroute in ontwikkeling, die op verzoek van de Gemeente Arnhem door Productiehuis Plaatsmaken wordt gerealiseerd. Plaatsmaken stelde de Arnhemse curator Fleur Junier aan de route inhoudelijk vorm te geven.
De kunstroute wordt op 8 november van 2024 feestelijk geopend.

Kunstroute Schuytgraaf wordt gesteund door het Mondriaan Fonds, Het BPD Cultuurfonds en Gemeente Arnhem.

Locatie: aan de Kanovijver, nabij de brug en ter hoogte van de Kustvaart.


Meer informatie: volg ons op Instagram @Kunstroute_schuytgraaf

'De Nimf'

Naast het spoor, tussen de Rijn en station Arnhem Zuid, rijst een acht meter hoog sculptuur op. Een abstracte, grillige buis die alle kanten op gaat, als een driedimensionale krabbel. Het diepe, Perzische blauw contrasteert fel met het groen en bruin dat de omgeving domineert. Deze ‘krabbel’, een vlotte, deels onbewuste handeling, een aanzet tot een daad, idee of uitgangspunt, vormt een contrast met de planmatige, geordende opzet en inrichting van de wijk. De locatie naast het spoor is bewust gekozen. Het kunstwerk vormt een in het oog springend herkenningspunt vanuit de trein. Vanuit het raam in de trein leest het werk misschien tweedimensionaal, als een omlijste abstracte tekening of handtekening.

In het expressieve werk van Arash Fakhim (1987, Teheran) staan materialiteit, de losheid en snelheid van het gebaar en het spel tussen het platte vlak en ruimtelijkheid centraal. Een terugkerend thema in de praktijk van Fakhim is de wil om te botsen met de opgelegde regels van het medium. In plaats van te kiezen voor een meer traditioneel materiaal als metaal of steen voor een kunstwerk in de openbare ruimte, kiest hij voor polyurethaan, de grondstof van purschuim, dat hij met een waterdichte coating bedekt. Een metalen frame geeft vorm en stevigheid. De vorm en het oppervlak van de 60 meter lange buis bewerkt hij met de hand, om zo expressiviteit en losheid te benadrukken.

Fakhim werd gevraagd met zijn werk te reageren op het landschap van de wijk. De kunstenaar is verwonderd over de keurige, rechtlijnige inrichting van ons landschap. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld zijn geboorteland Iran. Hij is in zijn onderzoek intensief bezig geweest met hoe zijn werk zich gedraagt in de onbegrensde openbare ruimte. Fakhim heeft gezocht naar abstractie en tijdloosheid, zonder in te boeten aan spontaniteit en vrijmoedigheid.

'A Doodle'

Nu te zien in de vitrine: Merel Hoogendijk

Merel Hoogendijk (2003) is een derdejaars kunststudent aan Artez. Ze onderzoekt de manier waarop verhalen verteld kunnen worden. Dit uit zich soms in een animatie of een boekje, maar vooral in tekeningen. Merel is geïnteresseerd in de manier waarop beelden verschillende associaties op kunnen roepen, en hoe dit gebruikt kan worden om nieuwe verbanden en verhalen te laten ontstaan. 

Met de tekeningen die Merel voor de vitrine heeft gemaakt wil ze de toeschouwer een raam in de tijd bieden, waardoor je de plek rond de vitrine kan zien. Door af te beelden wat het marktplein en het Paleis van Justitie gevormd heeft, laat ze de verhalen zien die met deze plekken verweven zijn.

Daarnaast nodigt ze de toeschouwers uit om zich bewust te worden van hun eigen verhalen. Zie je misschien gebouwen die je bekend voorkomen? Doet een van de gezichten je aan iemand denken? Aan wat voor een gebouw zat dat raam vast? Had jouw oma vroeger ook van die groene luiken? Was je daar op warme zomerdagen? Zaten er grote enge spinnen achter verstopt? Volgens mij stonden de luiken altijd open...


In samenwerking met de afdeling BEAR (Fine Art) van ArtEZ krijgen (ex)studenten de gelegenheid een voorstel in te dienen voor de vitrine. Dit is voor beide partijen goed: jonge kunstenaars doen ervaring op met exposeren en Plaatsmaken is zo verzekerd van het programmeren van jong talent direct vanaf de academie.

nl

Search

Back

Arnhems Stadsatelier